De geschiedenis van de Kromfohrländer

De Kromfohrländer is een van de jongste Duitse hondenrassen. De eerste fokker, Ilse Schleifenbaum, woonde nabij Siegen in het zuiden van Noordrijn-Westfalen, niet ver van het gebied dat bekendstaat als "Krom Fohr", wat in het Hoogduits "kromme voor" betekent. Hier komt de naam Kromfohrländer vandaan. In 1945 nam Schleifenbaum een zwerfhond in huis, vermoedelijk een Griffon Vendéen reu, die door passerende GI's in de steek was gelaten. Na een dekking met een Foxterriër teefje ontstond een zeer homogeen nest, wat Schleifenbaum aanmoedigde om verdere dekkingen te proberen. Vanaf 1946 werden de nakomelingen van deze twee ouders bewust ingeteeld (hybride fokkerij), en deze dieren werden verder gefokt totdat het fenotype zich stabiliseerde en zo de basis werd gelegd voor een nieuw ras. Het ras werd in 1955 erkend door de Vereniging voor Duitse Hondenfokkerij en de Fédération Cynologique Internationale.

In 1960 werd er opnieuw een Foxterriër in het ras gekruist, en de resulterende hybride honden werden gebruikt om het ras verder te ontwikkelen. De Kromfohrländer Rasvereniging (RZV) beschouwt de zuivere voortplanting van het ras als het primaire doel van haar fokwerk.

Sinds 2012 bestaat naast het door de VDH erkende fokprogramma ook de vereniging ProKromfohrländer eV. Deze vereniging voert, naast de zuivere fokkerij van Kromfohrländers, een kruisingsproject uit met Deens-Zweedse Gardhunds. Het doel is om erfelijke ziekten te verminderen, de inteeltcoëfficiënt te verlagen en de genetische diversiteit binnen het ras te vergroten. Daarnaast is er de "Verein Rauhaarige Kromfohrländer" (VRK), die een kruisingsproject uitvoert met gemengde rassen.

Het hele verhaal over onze fokkerij en de Kromfohrländer kunt u lezen op de Clubwebsite van de RZV Kromfohrländer eV. ontdekken